De hel van de Agua
Door: Eef
Blijf op de hoogte en volg Evelien
22 Juni 2005 | Guatemala, Antigua
"Nooit geweten dat de hel zich bevindt op 3.766 meter hoogte" (E. Niëns, 18 juni 2005)
De afgelopen week stond duidelijk in het teken van het beklimmen van de verschillende vulkanen die Guatemala rijk is. We wilden graag makkelijk beginnen en daarom hebben we vorige week donderdag de Pacaya beklommen. Deze vulkaan is nog steeds actief en heeft een hoogte van iets meer dan 2000 meter. Het beklimmen van de Pacaya is relatief gemakkelijk, omdat het pad omhoog bestaat uit een natuurlijke trap. Na een klim van ongeveer 1,5 uur kwamen we op een mooi uitkijkpunt terecht. Van hieruit konden we de activiteit van de Pacaya prima zien. De krater spuwde regelmatig stenen en lava. Wanneer het donker is, dan moet dit een geweldig spektakel zijn. Helaas keerden wij terug, voordat het duister haar intrede had gedaan, dus ik zal nog een keertje terug moeten (Maud, be prepared...).
Nu we een beetje hadden kunnen proeven aan het beklimmen van vulkanen, dachten we dat we wel iets hogers aan zouden kunnen. De vulkaan Agua ligt aan de zuidkant van Antigua en heeft een hoogte van 3.766 meter. Thomas, Stephanie en ik wilden de uitdaging wel aangaan. Ondanks alle horrorverhalen van andere studenten die er 8 uur over hadden gedaan om boven te komen om vervolgens de nacht door te brengen in de kou. De zoon van een van onze leraren is een gids en hij zou ons om 9.00 uur op zaterdagochtend in het park ontmoeten. Maar de Latijns-Amerikaanse mentaliteit had helaas de overhand. Vinicio lag namelijk met een enorme kater op bed toen wij hem belden. Daar stonden we dus...bepakt en bezakt en geen gids om ons te begeleiden. Omdat het Thomas zijn laatste weekend in Antigua was, zijn we snel naar een travel agency gegaan en zij konden nog wel een gids voor ons regelen. Om 13.30 uur konden we alsnog beginnen aan de beklimming van de Agua. Ik zal jullie de details van deze beklimming besparen, maar er waren momenten dat ik niet meer wist of dat ik moest overgeven of huilen. Mijn benen waren van (Campina)pudding en op grote hoogte is het ademhalen zeer moeilijk. In totaal kostte het ons zes uur om de top te bereiken. Hartstikke moe en kapot kwamen we daar aan. Hier moesten we ook nog eens hard onderhandelen over de prijs voor een hutje waarin we konden slapen. Uiteindelijk konden we met zijn vieren (inclusief gids) slapen in een gebouwtje waarvan de muren vele, vele tochtgaten bevatten. In de hoek was een wc geplaatst dus aan een beetje privacy hoefden we niet te denken. Het was ontzettend koud en we zijn met vier lagen kleding in onze slaapzakken gekropen. We moesten zelf eigenlijk wel lachen met dit avontuur... Na 1,5 uur kwamen er nog zeven Guatemalteekse jongens bij die het ook hadden gepresteerd om boven te komen. Zij hadden voor zeven personen ongeveer net zoveel ruimte als wij voor 4 personen, dus dat was nog een hele uitdaging.
De nacht was alles behalve comfortabel. Omdat we geen luchtbedjes of matjes hadden, sliepen we op de betonnen vloer en daardoor was het (indien mogelijk) nog kouder. De volgende ochtend zijn we dan ook maar vroeg opgestaan. En eerlijk = eerlijk, je vergeet een hele hoop van de ellende die je hebt meegemaakt om boven te komen wanneer je het uitzicht op de andere twee vulkanen ziet. De Fuego is slapende en rookt regelmatig en zijn buurman is de Acatenango. Omdat het zo vroeg was, was het heel erg helder en de wolken hingen onder ons. We hadden dus een perfect uitzicht. Adembenemend!
Maar wat je omhoog gaat, moet je ook weer omlaag. Om 7.30 uur begonnen we dus aan de afdaling. Dit was veel comfortabeler dan de beklimming en na drie uurtjes dalen kwamen we in Santa Maria aan. Uiteraard ging ook het dalen niet helemaal vlekkeloos. Volgens mij ben ik wel 10 keer gevallen en heb hierbij zowel mijn handen als mijn benen open gehaald. Ik was besmeurd met modder en andere ranzigheid, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was een ervaring om nooit te vergeten, maar NOOIT meer. De volgende twee dagen verrekte ik uiteraard van de spierpijn, maar momenteel ben ik alweer bijna de oude, luie Eef die geniet van haar leventje in Antigua.
Voor de liefhebbers heb ik enkele foto's geplaatst (ook bij oudere berichten). De foto's van Lago Atitlan en Chichicastenango zijn foto's van foto's dus de kwaliteit zal niet super zijn. Maar het geeft jullie tenminste een idee van hoe het er hier uitziet.
De afgelopen week stond duidelijk in het teken van het beklimmen van de verschillende vulkanen die Guatemala rijk is. We wilden graag makkelijk beginnen en daarom hebben we vorige week donderdag de Pacaya beklommen. Deze vulkaan is nog steeds actief en heeft een hoogte van iets meer dan 2000 meter. Het beklimmen van de Pacaya is relatief gemakkelijk, omdat het pad omhoog bestaat uit een natuurlijke trap. Na een klim van ongeveer 1,5 uur kwamen we op een mooi uitkijkpunt terecht. Van hieruit konden we de activiteit van de Pacaya prima zien. De krater spuwde regelmatig stenen en lava. Wanneer het donker is, dan moet dit een geweldig spektakel zijn. Helaas keerden wij terug, voordat het duister haar intrede had gedaan, dus ik zal nog een keertje terug moeten (Maud, be prepared...).
Nu we een beetje hadden kunnen proeven aan het beklimmen van vulkanen, dachten we dat we wel iets hogers aan zouden kunnen. De vulkaan Agua ligt aan de zuidkant van Antigua en heeft een hoogte van 3.766 meter. Thomas, Stephanie en ik wilden de uitdaging wel aangaan. Ondanks alle horrorverhalen van andere studenten die er 8 uur over hadden gedaan om boven te komen om vervolgens de nacht door te brengen in de kou. De zoon van een van onze leraren is een gids en hij zou ons om 9.00 uur op zaterdagochtend in het park ontmoeten. Maar de Latijns-Amerikaanse mentaliteit had helaas de overhand. Vinicio lag namelijk met een enorme kater op bed toen wij hem belden. Daar stonden we dus...bepakt en bezakt en geen gids om ons te begeleiden. Omdat het Thomas zijn laatste weekend in Antigua was, zijn we snel naar een travel agency gegaan en zij konden nog wel een gids voor ons regelen. Om 13.30 uur konden we alsnog beginnen aan de beklimming van de Agua. Ik zal jullie de details van deze beklimming besparen, maar er waren momenten dat ik niet meer wist of dat ik moest overgeven of huilen. Mijn benen waren van (Campina)pudding en op grote hoogte is het ademhalen zeer moeilijk. In totaal kostte het ons zes uur om de top te bereiken. Hartstikke moe en kapot kwamen we daar aan. Hier moesten we ook nog eens hard onderhandelen over de prijs voor een hutje waarin we konden slapen. Uiteindelijk konden we met zijn vieren (inclusief gids) slapen in een gebouwtje waarvan de muren vele, vele tochtgaten bevatten. In de hoek was een wc geplaatst dus aan een beetje privacy hoefden we niet te denken. Het was ontzettend koud en we zijn met vier lagen kleding in onze slaapzakken gekropen. We moesten zelf eigenlijk wel lachen met dit avontuur... Na 1,5 uur kwamen er nog zeven Guatemalteekse jongens bij die het ook hadden gepresteerd om boven te komen. Zij hadden voor zeven personen ongeveer net zoveel ruimte als wij voor 4 personen, dus dat was nog een hele uitdaging.
De nacht was alles behalve comfortabel. Omdat we geen luchtbedjes of matjes hadden, sliepen we op de betonnen vloer en daardoor was het (indien mogelijk) nog kouder. De volgende ochtend zijn we dan ook maar vroeg opgestaan. En eerlijk = eerlijk, je vergeet een hele hoop van de ellende die je hebt meegemaakt om boven te komen wanneer je het uitzicht op de andere twee vulkanen ziet. De Fuego is slapende en rookt regelmatig en zijn buurman is de Acatenango. Omdat het zo vroeg was, was het heel erg helder en de wolken hingen onder ons. We hadden dus een perfect uitzicht. Adembenemend!
Maar wat je omhoog gaat, moet je ook weer omlaag. Om 7.30 uur begonnen we dus aan de afdaling. Dit was veel comfortabeler dan de beklimming en na drie uurtjes dalen kwamen we in Santa Maria aan. Uiteraard ging ook het dalen niet helemaal vlekkeloos. Volgens mij ben ik wel 10 keer gevallen en heb hierbij zowel mijn handen als mijn benen open gehaald. Ik was besmeurd met modder en andere ranzigheid, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was een ervaring om nooit te vergeten, maar NOOIT meer. De volgende twee dagen verrekte ik uiteraard van de spierpijn, maar momenteel ben ik alweer bijna de oude, luie Eef die geniet van haar leventje in Antigua.
Voor de liefhebbers heb ik enkele foto's geplaatst (ook bij oudere berichten). De foto's van Lago Atitlan en Chichicastenango zijn foto's van foto's dus de kwaliteit zal niet super zijn. Maar het geeft jullie tenminste een idee van hoe het er hier uitziet.
-
22 Juni 2005 - 21:04
Joep Vhorne:
prachtige foto,s evelien geniet maar van de mooie uitstapjes maar doe een beetje voorzichtig -
22 Juni 2005 - 21:19
Toos Oet Rooj:
Hallo Evelien, wat maakse doa toch allemoal mit. Geweldigj om dit te kinne laeze, zoe kinne wae toch ein bitje mitgeniete. En ich vinj het hiel fijn det wae op dees manier ein bitje mit kinne geniete. Geniet ter mer van want straks kinse wirke tosse 65 joar bisse, en det is auch nog lang neet alles. Toch wil ich dich noch eine gooje road gaeve, want det kan ich neet loate........ BE CARE. Groetjes Toos -
22 Juni 2005 - 22:20
Dignie:
Dat ziet/leest (er) wederom weer geweldig uit! veel plezier nog,(kan je dat eigenlijk nog wel aan ;-$... zoveel plezier)
Groeten van de koopvaardianen -
22 Juni 2005 - 22:23
Dignie:
PS. ik heb verstandskies laten trekken. ik kreeg in tegenstelling tot bepaalde iemanden geen picasso gezicht/2e hoofd. -
23 Juni 2005 - 06:43
Geert-Jan:
Shit, Eef! Ik dacht dat wij het slecht hebben hier: beetje terrasje pikken en wat in de zon liggen. Maar jij hebt het echt nog slechter! Prachtig uitzicht, een nieuwe wereld om te ontdekken, bergen ervaringen. Als ik jou was zou ik ook klagen! Super veel plezier nog, maar dat gaat wel lukken denk ik. Mooie site trouwens, ik heb al contact gezocht met verschillende uitgevers, of ze het in boekvorm willen uitgeven! Komt goed dus! ;) -
23 Juni 2005 - 06:48
Michiel:
Hoi Evy,
wat een gave en sportieve avonturen weer! Ben wel een beetje jaloers op het uitzicht want het mijne komt niet verder dan auto's, voor, achter en naast mij...
Rust nu eerst maar weer lekker uit!
Kus,
Michiel -
23 Juni 2005 - 11:20
Carla:
He Eef,
Goed joh, je kan altijd nog bij de landmacht gaan. Ik heb net het Maatschappelijk Verslag in 3 talen ingeleverd bij de drukkerij. Hebben Helma en ik ons te blubber aan gewerkt. Geeft het zelfde gevoel; een ervaring om nooit te vergeten, maar NOOIT meer! Helaas, zo werkt dat hier niet.
Vanaf 30 juni is het verslag (dankzij Gerjan)online (www.campina.com). Of maak ik nu teveel reclame? -
23 Juni 2005 - 14:13
Peter & Anja Thijs:
We genieten van je reisverslagen en wel en niet gemaakte foto's. Ga vooral zo door dan beleven we nog veel leesplezier. Leuk om te horen dat Arla geen leuk bedrijf is, maar goed dat de fusie niet is gelukt.
Nieuws van Setpoint: Sjack gaat nu ook weg (met een vriend begint hij een restaurant in Oisterwijk.
De groeten van Rob en natuurlijk van ons. -
23 Juni 2005 - 18:15
Joke Bokken:
evelien , het meebeleven van hetgeen jij meemaakt vind ik echt genieten.
Het zorgt dat quatamala zelfs iets dichterbij komt,en hier achter de computer hoeven we geen hoogtevrees te hebben.
toffe verhaallijn en leuke impressies. Geniet met volle teugen. -
23 Juni 2005 - 18:49
Cella:
He die Eef,
IK BEN JALOERS!!! -
23 Juni 2005 - 18:50
Cella (de Rest Van Het Bericht):
Jaloers omdat jij geweldige dingen beleeft en ik.... zit met 30 graden vastgeplakt achter m´n pc... Geniet met volle teugen (kunnen wij hier door je verhalen ook nog een beetje meegenieten!) Liefs en dikke kus -
24 Juni 2005 - 17:30
Mam:
Wat is het daar mooi en volgens mij goede foto's lukt het met dit toestel? Kijk even op jouw mail
Pas goed op jezelf en jouw reisgenoten -
26 Juni 2005 - 14:25
Jos Sl:
Dag Evelien,
Ik heb de idee dat al die inspanningen je enkele kilo's gekost hebben. maar je ziet er stralend uit op die prachtige foto's. Geniet vooral veel.
Ik ben net terug van spanje. Geen details via deze mail, ooit fluister ik ze in je oor. Groetjes,
Jos -
28 Juni 2005 - 16:59
Mientje:
Ola, que tal? Te gusta viajar en Guatamala? Porque no escribes en espanol? Misschien is het ook wel makkelijker in het Nederlands...?!! Lukt het een beetje met het Spaans? Als je terugkomt, moet je mij wel weer even updaten met mijn Spaans hoor, want ik denk dat het dan bij jou een stuk vloeiender gaat dan bij mij. Ik zit tot over mijn oren in het werk bij TNT (zal ik dan ook maar een beetje reclame maken... Setpoint, Campina...) en word er superjaloers van als ik zie wat voor zalige tijd jij doormaakt! Geniet er maar lekker van en hoop je bij terugkomst snel in Zevenaar te zien met je duizenden foto's!
Dikke kus,
Mientje -
28 Juni 2005 - 16:59
Mientje:
Ola, que tal? Te gusta viajar en Guatamala? Porque no escribes en espanol? Misschien is het ook wel makkelijker in het Nederlands...?!! Lukt het een beetje met het Spaans? Als je terugkomt, moet je mij wel weer even updaten met mijn Spaans hoor, want ik denk dat het dan bij jou een stuk vloeiender gaat dan bij mij. Ik zit tot over mijn oren in het werk bij TNT (zal ik dan ook maar een beetje reclame maken... Setpoint, Campina...) en word er superjaloers van als ik zie wat voor zalige tijd jij doormaakt! Geniet er maar lekker van en hoop je bij terugkomst snel in Zevenaar te zien met je duizenden foto's!
Dikke kus,
Mientje -
29 Juni 2005 - 11:49
Léon:
Eefje, hartelijk bedankt voor je "super" kaartje "op hoogte"! De dag was zeer geslaagd en het filmpje was te gek! Een mooie herinnering erbij iig...
Jij veel plezier en geniet ervan!
Groetjus... -
29 Juni 2005 - 20:24
May En Wim:
Hallo Evelien,
Ook een berichtje van ons.
Wellicht gaat het spaans
langzaamaan crescendo.
Ben je inmiddels een beetje gewend aan de zwarte bonen?? Op de foto's zie je er in ieder geval goed uit.
Heel veel plezier daarginds en zo te zien zal dat wel lukken.
We houden je "in de gaten"
Groeten. -
01 Juli 2005 - 12:17
Ria Feldman:
Lieve Eef, het ziet er allemaal geweldig uit en je belevenissen zijn heftig. Ga vooral zo door zou ik zeggen. Ik ben benieuwd hoe het nu gaat met je en hoe gaat het me je Spaans? Ik hoop weer snel van je te horen. Pas goed op jezelf en geniet van alle belevenissen! Veel liefs Ria -
02 Juli 2005 - 12:25
Britt&tiny:
hallo
groetjes van tiny en britt -
02 Juli 2005 - 12:27
Britt:
hallo leuke dingen staan er hier op ! :D:D:D:D:(
groetjes van britt :D -
02 Juli 2005 - 12:28
Britt:
hallo ik ben het nichtje van tiny :D :)
veel groetjes en suc6 met de reis :D:D britt:D:D
(k) -
05 Juli 2005 - 07:07
Bikkel-Ollie:
Ja, na al deze meelevende berichten nu eens de waarheid. Ik weet nog van mijn tijd in Bosnië waar we elke nacht op de keigrond moesten slapen en rotsen al hoofdkussen dienden. Dat was nog eens afzien. En vervolgens baden in de lava van de vulkaan. Daar werd je hard van. De jeugd van tegenwoordig is niets meer gewend. Zo, en dat is de reactie van een oud militair. En dan heb ik nog niet eens verteld over die keer dat ik op blote voeten de Kilimanjaro moest bedwingen... -
05 Juli 2005 - 07:10
Oláf:
Kijk. Ik heb een nieuwe naam. Wat een rare reactie he van die militair. Nou, nog veel plezier in Costa Rica (Shame on you Oláf. Shame!) Tot de volgende e-mail!!! -
06 Juli 2005 - 11:01
Rianne:
He eef,
Leuk om al je verhalen te lezen, alle herinneringen komen weer bij me boven! Wat een prestatie die 2e vulkaan, ik kwam op de Pacaya namelijk al 20 minuten later dan Juul boven. Geniet er nog van, liefs Rianne -
06 Juli 2005 - 14:33
Marco:
Eef, heb je ook nog nieuwe spellen weten te ontdekken? Altijd handig. Wil je trouwens ook een draaiboek toegestuurd krijgen?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
