Mugglebook en Broeën Lagoon
Door: Eef en Maud
Blijf op de hoogte en volg Evelien
17 Juli 2005 | Mexico, Mexico-stad
Dames en heren, geachte afwezigen,
Hier volgt een verhaal over twee dames die de ´veilige´ straten van Antigua hebben verruild voor een reis door de Jungle. Op zoek naar verborgen steden en onbekende diersoorten. Waku, waku maar mee.
Vrijdagmiddag zit mijn Spaanse cursus erop. Klaar voor de grote Spaanssprekende wereld! Na zes weken is het eerlijk gezegd ook wel goed geweest! En nu Maud in Antigua is, komt er van studeren eerlijk gezegd ook weinig meer terecht. Donderdagmiddag hebben we de vulkaan Pacaya beklommen. Deze vulkaan is een van de actiefste vulkanen in dit gebied. Momenteel is deze vulkaan zo actief dat het helaas niet mogelijk is om tot de krater te klimmen. We moeten ons tevreden stellen met een uitzicht op de spuwende krater. Voor het Amerikaanse stel in onze groep, is het waarschijnlijk ook maar beter dat we niet hoger kunnen. Iedere keer wanneer de Nederlandse kopgroep 10 minuten had geklommen, moest ze 11 minuten wachten totdat de McDonalds generatie hetzelfde punt bereikte. Heel irritant. En dan beweren ze dat stereotyperingen niet kloppen. Wij weten inmiddels wel beter.
Vrijdagmiddag begon het grote chickenbusavontuur. Omdat Lago Atitlan en Chichicastenango plaatsen zijn, die je gezien moet hebben, neem ik Maud mee. Het begint allemaal wel aardig, maar na de eerste overstap, belanden we in een overvolle bus. En omdat Maud nogal blond is, trekt ze nogal de aandacht. In Nederland zouden de kinderen namelijk nooit aan je handen gaan likken, omdat je blank bent. Nee, dat kleurtje gaat er echt niet af. En ja, wij zijn anders. Vrijdagavond brengen we door in Panajachel. Voor 3,30 euro per persoon beschikken we over een bedje. Dat hebben we helemaal niet slecht gedaan, dachten we zo.
Zaterdagmiddag hebben we de chickenbus richting Chichicastenango genomen. De markt die hier op zondag gehouden wordt, is ongelooflijk groot. Het grootste gedeelte wordt al op zaterdag opgebouwd, dus we waren getuigen van mannen die hele huisraden op hun ruggen met zich mee zeulden. Als de C1000 zulke vakkenvullers zou hebben, dan zouden ze zeker de prijzenoorlog winnen. Dat scheelt nog eens arbeidskosten. Zondagochtend zijn we naar de markt gegaan, waar ik mijn onderhandelingstechnieken nog eens goed heb kunnen oefenen. Mijn Spaans is inmiddels is een stuk beter en de getallen kan ik ondertussen wel dromen. We hebben dus een paar leuke souveniertjes kunnen kopen. Maak jullie echter geen illusies: het is allemaal voor onszelf, verwacht dus maar niet te veel. Jullie mogen ze echter wel altijd komen bewonderen en dat doe je met je ogen, niet met je handen.
Zondagavond hebben we vanuit Guatemala City de shuttle genomen naar Flores in het noorden van Guatemala. De reis duurde ongeveer 7 uur en slapen was onmogelijk. Iedere keer dat het zandmannetje een poging wilde doen, draaide de chauffeur het volume van de radio vol open. Heel erg fijn! En dan moet je midden in de nacht ook nog een keer de bus uit, omdat ze willen controleren of er mensen zijn die fruit bij zich hebben. Nou, zo gezond zijn we hier echt niet. Wat een overbodige actie. En wat een verspilling van overheidsgelden om daar militairen met wapens voor in te zetten. Maar ja, zo gaat dat hier nou eenmaal. Het leger speelt hier een redelijk belangrijke rol.
Om 3.45 uur kwamen we aan in Flores. Dat het hier veel warmer en vochtiger (lees: hogere luchtvochtigheid)is, werd ons al snel duidelijk. De dag hebben we dan ook puffend en zwetend doorgebracht. Vanuit Flores zijn we naar Tikal gegaan. Een tempelcomplex met Mayaruïnes van 300 jaar voor Christus. Deze ruïnes liggen midden in de jungle en de luchtvochtigheid is daar (indien mogelijk) nog hoger. Zweten totdat je erbij neervalt dus. Omdat we graag de zonsopgang wilden zien, moesten we op een van de hotels in het park blijven slapen. Bij gebrek aan dormitoriobedden, zullen we de nacht doorbrengen in een hangmat. Na het bezoek aan het park, gaan we naar ons hotel, waar we een Engels potje Triviant uit 1981 spelen. Vervolgens gaan we richting onze hangmatten. We moeten immers om 4.00 uur ons bed weer uit voor het meemaken van de zonsopgang. Terwijl Maud in het toiletgebouw staat, hoor ik een gil. Uiteraard leg ik zo snel niet de link tussen Maud en deze gil, totdat ze me komt halen. Er blijkt een hele grote, gore, bruine pad op het damestoilet te zitten. En daar zijn deze dames niet van gediend. Als we net bezig zijn met het ontwikkelen van de juiste strategie gaat de stroom uit. Dat is hier heel normaal. Staan we daar dus met ons goede gedrag, ongewassen en met een overvolle blaas. Onder zaklantaarnbegeleiding worden we geëscorteerd naar onze hangmatten. De nachtelijke details zullen we jullie besparen, maar het is redelijk moeilijk om onder een muskietennet door te kruipen, in je hangmat te gaan liggen en dan ook nog eens in je slaaplaken proberen te gaan liggen. En als je dan ook nog eens moet plassen of als dan ook nog eens je hangmat in gaat scheuren, dan gaat de romantiek er snel af kunnen we jullie mededelen. De muggen vliegen je om je oren en zodra je ook maar een voet buiten je muskietennet zet, dan hebben ze je te pakken.
De zonsopgang vanaf de hoogste tempel in Tikal (70 meter) was helaas een beetje moeilijk te zien. Te veel wolken die zich verdrongen voor de zon. Desalniettemin was het voor ons de moeite waard! En nadat de mist was opgetrokken, hebben we de rest van het park onveilig gemaakt. In de middaguren gaan we terug naar Flores.
Vanuit Flores hebben we de oversteek gemaakt naar Mexico. Met busje - bootje - busje kwamen we uiteindelijk veilig aan in Palenque. Dat Nederland niet het enige bureaucratische land in de wereld is, blijkt hier wel aan de grensposten. Iedere keer weer formulieren invullen, stempels ontvangen en vriendelijk blijven kijken. Heel erg fijn, maar ja, je moet er iets voor over hebben.
Palenque is net zo heet en ´vochtig´ als Flores. Gelukkig is de stad wel veel levendiger en wat nog veel beter is: ze hebben hier Holanda ijs (Ola). Dat moet dus meteen getest worden...proeft als thuis. Maud scoort nog een paar leuke slippers (inderdaad, alleen maar souvenirs voor onszelf) en dan blijkt het al tijd te zijn voor het eten. Het is hier namelijk een uur later dan in Guatemala, een feitje dat we ook niet wisten.
Momenteel zitten we dus nog steeds in Palenque. Gisteren hebben we een bezoekje gebracht aan drie plaatsen met mooie watervallen: Misol-Ha, Agua Clara en Agua Azul. Bij deze laatste watervallen is het mogelijk om te zwemmen en uiteraard hebben we dat gedaan. Hoewel Agua Azul letterlijk vertaald blauw water betekent, leek het voor ons iets meer op ´De broeën lagoon´. Maar desalniettemin heel verfrissend!
Vandaag hebben we de ruïnes van Palenque bezocht. Minder adembenemend dan Tikal, maar wel de moeite waard. Het kostte ons behoorlijk wat zweet om de trappen van de tempels te beklimmen. Ongelooflijk wat we daar vanochtend hebben weggezweet. Ik geloof niet dat me dat ooit eerder is overkomen. We dreven gewoon bijna van de trappen af. Maar ja, wie wat wil zien moet er bloed, zweet en tranen (ja, ja Carla K.) voor over hebben.
Zoals gezegd zijn we nu nog in Palenque. Morgenochtend nemen we de bus naar San Cristobal de las Casas. Een reis van ongeveer 5 uur richting het Zuiden. Hier gaan we enkele indianendorpjes bezoeken en nog meer souvenirs voor onszelf kopen. Ja, ze zeggen immers dat je ´beter´ wordt van zo´n reis. Dus ja, dat moeten we dan ook waar maken.
...En dan nu de eindstand van Waku Waku. Maud heeft 4 aapjes, een slak en een pad gezien en Eef staat op een vogelspin, een eekhoorn en een wannabe miereneter. Samen met die oplichtende ogen van de krokodil (allemaal waar gebeurt) komt het op een gelijkspel.
Afsluitjingle Waku Waku:
¨Een nijlpaard kan lachen ja of nee. En olifanten leggen één ei, soms wel twee. Maar wat het werkelijk is, zag u in deze quiz¨
Tot de volgende Waku Waku. Andere tijd, andere plaats.
Hier volgt een verhaal over twee dames die de ´veilige´ straten van Antigua hebben verruild voor een reis door de Jungle. Op zoek naar verborgen steden en onbekende diersoorten. Waku, waku maar mee.
Vrijdagmiddag zit mijn Spaanse cursus erop. Klaar voor de grote Spaanssprekende wereld! Na zes weken is het eerlijk gezegd ook wel goed geweest! En nu Maud in Antigua is, komt er van studeren eerlijk gezegd ook weinig meer terecht. Donderdagmiddag hebben we de vulkaan Pacaya beklommen. Deze vulkaan is een van de actiefste vulkanen in dit gebied. Momenteel is deze vulkaan zo actief dat het helaas niet mogelijk is om tot de krater te klimmen. We moeten ons tevreden stellen met een uitzicht op de spuwende krater. Voor het Amerikaanse stel in onze groep, is het waarschijnlijk ook maar beter dat we niet hoger kunnen. Iedere keer wanneer de Nederlandse kopgroep 10 minuten had geklommen, moest ze 11 minuten wachten totdat de McDonalds generatie hetzelfde punt bereikte. Heel irritant. En dan beweren ze dat stereotyperingen niet kloppen. Wij weten inmiddels wel beter.
Vrijdagmiddag begon het grote chickenbusavontuur. Omdat Lago Atitlan en Chichicastenango plaatsen zijn, die je gezien moet hebben, neem ik Maud mee. Het begint allemaal wel aardig, maar na de eerste overstap, belanden we in een overvolle bus. En omdat Maud nogal blond is, trekt ze nogal de aandacht. In Nederland zouden de kinderen namelijk nooit aan je handen gaan likken, omdat je blank bent. Nee, dat kleurtje gaat er echt niet af. En ja, wij zijn anders. Vrijdagavond brengen we door in Panajachel. Voor 3,30 euro per persoon beschikken we over een bedje. Dat hebben we helemaal niet slecht gedaan, dachten we zo.
Zaterdagmiddag hebben we de chickenbus richting Chichicastenango genomen. De markt die hier op zondag gehouden wordt, is ongelooflijk groot. Het grootste gedeelte wordt al op zaterdag opgebouwd, dus we waren getuigen van mannen die hele huisraden op hun ruggen met zich mee zeulden. Als de C1000 zulke vakkenvullers zou hebben, dan zouden ze zeker de prijzenoorlog winnen. Dat scheelt nog eens arbeidskosten. Zondagochtend zijn we naar de markt gegaan, waar ik mijn onderhandelingstechnieken nog eens goed heb kunnen oefenen. Mijn Spaans is inmiddels is een stuk beter en de getallen kan ik ondertussen wel dromen. We hebben dus een paar leuke souveniertjes kunnen kopen. Maak jullie echter geen illusies: het is allemaal voor onszelf, verwacht dus maar niet te veel. Jullie mogen ze echter wel altijd komen bewonderen en dat doe je met je ogen, niet met je handen.
Zondagavond hebben we vanuit Guatemala City de shuttle genomen naar Flores in het noorden van Guatemala. De reis duurde ongeveer 7 uur en slapen was onmogelijk. Iedere keer dat het zandmannetje een poging wilde doen, draaide de chauffeur het volume van de radio vol open. Heel erg fijn! En dan moet je midden in de nacht ook nog een keer de bus uit, omdat ze willen controleren of er mensen zijn die fruit bij zich hebben. Nou, zo gezond zijn we hier echt niet. Wat een overbodige actie. En wat een verspilling van overheidsgelden om daar militairen met wapens voor in te zetten. Maar ja, zo gaat dat hier nou eenmaal. Het leger speelt hier een redelijk belangrijke rol.
Om 3.45 uur kwamen we aan in Flores. Dat het hier veel warmer en vochtiger (lees: hogere luchtvochtigheid)is, werd ons al snel duidelijk. De dag hebben we dan ook puffend en zwetend doorgebracht. Vanuit Flores zijn we naar Tikal gegaan. Een tempelcomplex met Mayaruïnes van 300 jaar voor Christus. Deze ruïnes liggen midden in de jungle en de luchtvochtigheid is daar (indien mogelijk) nog hoger. Zweten totdat je erbij neervalt dus. Omdat we graag de zonsopgang wilden zien, moesten we op een van de hotels in het park blijven slapen. Bij gebrek aan dormitoriobedden, zullen we de nacht doorbrengen in een hangmat. Na het bezoek aan het park, gaan we naar ons hotel, waar we een Engels potje Triviant uit 1981 spelen. Vervolgens gaan we richting onze hangmatten. We moeten immers om 4.00 uur ons bed weer uit voor het meemaken van de zonsopgang. Terwijl Maud in het toiletgebouw staat, hoor ik een gil. Uiteraard leg ik zo snel niet de link tussen Maud en deze gil, totdat ze me komt halen. Er blijkt een hele grote, gore, bruine pad op het damestoilet te zitten. En daar zijn deze dames niet van gediend. Als we net bezig zijn met het ontwikkelen van de juiste strategie gaat de stroom uit. Dat is hier heel normaal. Staan we daar dus met ons goede gedrag, ongewassen en met een overvolle blaas. Onder zaklantaarnbegeleiding worden we geëscorteerd naar onze hangmatten. De nachtelijke details zullen we jullie besparen, maar het is redelijk moeilijk om onder een muskietennet door te kruipen, in je hangmat te gaan liggen en dan ook nog eens in je slaaplaken proberen te gaan liggen. En als je dan ook nog eens moet plassen of als dan ook nog eens je hangmat in gaat scheuren, dan gaat de romantiek er snel af kunnen we jullie mededelen. De muggen vliegen je om je oren en zodra je ook maar een voet buiten je muskietennet zet, dan hebben ze je te pakken.
De zonsopgang vanaf de hoogste tempel in Tikal (70 meter) was helaas een beetje moeilijk te zien. Te veel wolken die zich verdrongen voor de zon. Desalniettemin was het voor ons de moeite waard! En nadat de mist was opgetrokken, hebben we de rest van het park onveilig gemaakt. In de middaguren gaan we terug naar Flores.
Vanuit Flores hebben we de oversteek gemaakt naar Mexico. Met busje - bootje - busje kwamen we uiteindelijk veilig aan in Palenque. Dat Nederland niet het enige bureaucratische land in de wereld is, blijkt hier wel aan de grensposten. Iedere keer weer formulieren invullen, stempels ontvangen en vriendelijk blijven kijken. Heel erg fijn, maar ja, je moet er iets voor over hebben.
Palenque is net zo heet en ´vochtig´ als Flores. Gelukkig is de stad wel veel levendiger en wat nog veel beter is: ze hebben hier Holanda ijs (Ola). Dat moet dus meteen getest worden...proeft als thuis. Maud scoort nog een paar leuke slippers (inderdaad, alleen maar souvenirs voor onszelf) en dan blijkt het al tijd te zijn voor het eten. Het is hier namelijk een uur later dan in Guatemala, een feitje dat we ook niet wisten.
Momenteel zitten we dus nog steeds in Palenque. Gisteren hebben we een bezoekje gebracht aan drie plaatsen met mooie watervallen: Misol-Ha, Agua Clara en Agua Azul. Bij deze laatste watervallen is het mogelijk om te zwemmen en uiteraard hebben we dat gedaan. Hoewel Agua Azul letterlijk vertaald blauw water betekent, leek het voor ons iets meer op ´De broeën lagoon´. Maar desalniettemin heel verfrissend!
Vandaag hebben we de ruïnes van Palenque bezocht. Minder adembenemend dan Tikal, maar wel de moeite waard. Het kostte ons behoorlijk wat zweet om de trappen van de tempels te beklimmen. Ongelooflijk wat we daar vanochtend hebben weggezweet. Ik geloof niet dat me dat ooit eerder is overkomen. We dreven gewoon bijna van de trappen af. Maar ja, wie wat wil zien moet er bloed, zweet en tranen (ja, ja Carla K.) voor over hebben.
Zoals gezegd zijn we nu nog in Palenque. Morgenochtend nemen we de bus naar San Cristobal de las Casas. Een reis van ongeveer 5 uur richting het Zuiden. Hier gaan we enkele indianendorpjes bezoeken en nog meer souvenirs voor onszelf kopen. Ja, ze zeggen immers dat je ´beter´ wordt van zo´n reis. Dus ja, dat moeten we dan ook waar maken.
...En dan nu de eindstand van Waku Waku. Maud heeft 4 aapjes, een slak en een pad gezien en Eef staat op een vogelspin, een eekhoorn en een wannabe miereneter. Samen met die oplichtende ogen van de krokodil (allemaal waar gebeurt) komt het op een gelijkspel.
Afsluitjingle Waku Waku:
¨Een nijlpaard kan lachen ja of nee. En olifanten leggen één ei, soms wel twee. Maar wat het werkelijk is, zag u in deze quiz¨
Tot de volgende Waku Waku. Andere tijd, andere plaats.
-
17 Juli 2005 - 10:25
Anne-Marie:
Wat een leuk verhaal!!!
Ik lees dat jullie het enorm naar jullie zin hebben... Maud, na je vakantie wil ik al je foto's zien he?! Misschien moeten de Frankies Angels dan maar nog even meeten?!
Liefs en nog een hele geweldige reis!
Anne-Marie -
17 Juli 2005 - 16:15
Michiel:
Ik dacht even dat jullie met de shuttle naar Florence vertrokken...
Het blijf geweldig om te lezen ook al kost het me een vrije middag ;-) Heerlijke verhalen en mooie foto's vooral die van de tempels.
Geniet er nog even lekker van dames!
Kus,
Michiel
P.s. Jullie hebben we U2 moeten missen... -
17 Juli 2005 - 19:22
Dimitri:
Wat een avonturen allemaal. Geniet ervan zou ik zeggen -
18 Juli 2005 - 10:54
Monique:
Hallo daar,
Leuke verhalen weer ! Tikal is inderdaad erg zweterig en warm maar wel mooi! Nog heel veel plezier, en hoe is het weer ?
Groetjes Monique -
18 Juli 2005 - 20:58
Juul:
Eef,
stop eens met continu dezelfde foto's maken als die ik ook op m'n harde schijf heb staan!
Have fun, groeten aan Maud.
Juul -
19 Juli 2005 - 15:36
Yfke Sniekers:
He rooyer maedjes, gea kint ut good redde doa volges mich. Vul plezeer nog en zeen der auch leuke mannen??? -
19 Juli 2005 - 17:36
Susanne:
Haha echt supergrappig die verhalen over jullie avonturen. Wel heel stoer dat je het aandurft met al die enge beesten.... Veel plezier! Liefs Suus -
19 Juli 2005 - 19:30
Thea Moors:
Hallo vroeger babysit,
Veel te laat maar toch we hebben van deze site gehoord en opgezocht. We lezen de verhalen met veel plezier en wensen jou en je reisgenote nog veel prachtige dagen toe.
Tot ziens -
19 Juli 2005 - 19:50
Tjeu En Annie:
Hallo meiden,
Nog veel plezier Maud goede reis naar huis en tot gauw.
Groetjes Pap en Mam -
22 Juli 2005 - 18:06
Claire:
ha maud en eef!
nog heel veel plezier in het mexicaanse land. jullie hebben al veel avonturen beleeft...
Maud tot volgende week!
liefs Claire -
22 Juli 2005 - 18:07
Rob En Mike:
hey Eef, leuk jou avonturen hier in Nederland te kunnen volgen. Heel veel plezier en tot lees xxx rob en mike -
22 Juli 2005 - 18:08
A3:
Hoi Maud zulke avontuurlijke meiden moeten toch op enig moment bij ons komen werken! -
22 Juli 2005 - 18:08
Suus:
Hè Girls
Zo te lezen hebben jullie het reuze naar jullie zin!
En zo hoort dat ook!!!
Maud, ik hoop dat je van deze reis hebt geleerd dat je voordat je weer eens op holiday gaat, je eerst wat meer onder de zonnebank moet en je haar bruin moet verven......
Geniet nog van de komende dagen en gedraag jullie!
Liefs suuske
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
